Το Tsirko υποστηρίζει και συμφωνεί με την ακόλουθη επιστολή
Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και αν συμφωνείτε στείλτε το όνομα σας, την ιδιότητά σας και ομάδα σας στο:
epistoli.istfest@gmail.com
-----------------
Προς τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου,
και μαζί προς όλους τους φίλους και συναδέλφους:
Όσοι υπογράφουμε το κείμενο που ακολουθεί, δηλώνουμε ότι δεν σκοπεύουμε να λάβουμε μέρος ή να στηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, και εξηγούμε γιατί:
Το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, όπως έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα, ακολουθεί στόχους που δεν μας αφορούν και δεν μας συγκινούν. Για μας, που ξέρουμε πως για να μετατρέψεις μια πλατεία σε θέατρο μπορεί να αρκεί και ένα βαλιτσάκι με σκηνικά, και μπόλικη δουλειά, το να βλέπουμε να ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ερήμην των καλλιτεχνών, να γνωρίζουμε ότι συνάδελφοί μας που βραβεύτηκαν στο πρώτο φεστιβάλ δεν έχουν ακόμη, μετά από τόσον καιρό, πάρει το χρηματικό έπαθλο που υποτίθεται ότι θα συνόδευε τα βραβεία, το να βλέπουμε το θέατρο δρόμου να εξελίσσεται σε μηντιακό γεγονός, αντιβαίνει προς αυτά που πιστεύουμε. Για μας, η ύπαρξη των καλλιτεχνών είναι η βάση στην οποία στηρίζεται ο θεσμός ενός φεστιβάλ. Θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε αυτόν τον θεσμό σαν έναν πολιορκητικό κριό. Μια συλλογική κίνηση που καλείται να συσπειρώσει τις δυναμικές των Τεχνών του Δρόμου και που επωμίζεται τη διάνοιξη νέων δρόμων δημιουργίας, αλλά και την ανάδειξη του έργου των εγχώριων δημιουργών. Αυτό σημαίνει ότι για μας ένα φεστιβάλ είναι χώρος ζωντανής συνεύρεσης, όπου γνωριζόμαστε, συνεργαζόμαστε αυτοσχέδια, στήνουμε στη στιγμή συνεργασίες και φιλίες, γλεντάμε παρέα.
Βλέπουμε ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου θέλει να εδραιώσει έναν χαρακτήρα διαγωνιστικό, όμως σε μια χώρα όπου οι επαγγελματικές ομάδες είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, όπου δεν υπάρχει καμιά υποδομή, δεν υπάρχει παιδεία (σχολές κλπ), υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες και σημαντικότερες ανάγκες από τον ανταγωνισμό και την ευγενή άμιλλα: να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, να συνεργαστούμε και να γνωριστούμε.
Το ερώτημα είναι δηλαδή γιατί γίνεται ένα φεστιβάλ. Για μας είναι μια γιορτή που μοιραζόμαστε με άλλους καλλιτέχνες του δρόμου και με το κοινό που μας παρακολουθεί. Για το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, φαίνεται ότι το ενδιαφέρον ξεκινά από τα πάνω: μεγάλοι χορηγοί, μεγάλες αμοιβές, μεγάλη προβολή, και μικρό ενδιαφέρον για την ουσία. Η ίδια η καθημερινότητα του φεστιβάλ αφέθηκε στη μοίρα της, με εθελοντές απόντες ή ανίδεους, να αδυνατούν να καλύψουν το οργανωτικό κενό. Και την τελευταία αυτή αναφορά ενισχύουν και οι εντυπώσεις που επικοινώνησαν οι ξένοι συνάδελφοι και φορείς όσον αφορά στην εμπειρία τους από το Φεστιβάλ: ελλείψεις στην επικοινωνία και τη φιλοξενία, αδυναμία οργάνωσης και κανένα έδαφος για συνεύρεση των καλλιτεχνών.
Το ζήτημα είναι πώς χτίζεται ένας θεσμός έτσι ώστε να μην καταντά κενό γράμμα ή υπόθεση προσωπικής προβολής, αν όχι και κέρδους, αυτών που τον εκμεταλλεύονται. Έχουμε την πείρα που χρειάζεται για να προωθήσουμε αυτά που μας ενδιαφέρουν, ως πολίτες και ως καλλιτέχνες. Ήδη υπάρχουν κινήσεις στο χώρο των Τεχνών του Δρόμου με κυριότερο παράδειγμα τη Μέρα Δρόμου, η οποία χωρίς να έχει ανάγκη να καμαρώσει για τη θεσμική της υπόσταση, επιδιώκει να είναι ανοιχτό πεδίο συνάντησης για όλους, χωρίς χορηγούς, χωρίς υπουργούς, με σεβασμό στους συμμετέχοντες. Η Μέρα Δρόμου μάς έδειξε πως και με σχεδόν μηδενικό κόστος υποστήριξης τα όποια οργανωτικά ή τεχνικά ζητήματα μπορούν να επιλυθούν επαρκώς όταν οι στόχοι των συμμετεχόντων είναι κοινοί. Πως μπορούμε να τραβήξουμε το Δρόμο μας μέσω της αυτο-οργάνωσης, χωρίς καπελώματα, με λιγοστά μέσα, μα με απεριόριστο κέφι.
Θα προσπαθήσουμε παρέα να λύσουμε τα ζητήματα που σχετίζονται με το νομικό καθεστώς των θεαμάτων του δρόμου, την επέκταση του δικτύου που ήδη δημιουργήθηκε με την Μέρα Δρόμου και την επικοινωνία της με διεθνείς φορείς με αντίστοιχες ανησυχίες και γούστα, και τη φιλοξενία ξένων ομάδων.
Δεν στηρίζουμε το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου διότι πολύ απλά δεν συμβαδίζει με τις αρχές που μας κάνουν αυτό που είμαστε. Για μας, το πεδίον της δόξης είναι ο δρόμος, δεν είναι ούτε τα ηχηρά πολιτικά ονόματα ούτε οι παχιές επιχορηγήσεις. Θέλουμε ένα συμμετοχικό φεστιβάλ που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες μας, δημιουργικές και πολιτικές. Μια αφορμή συνάντησης και ανταλλαγής μονάδων, ομάδων, τεχνικών, κοινού. Ένα φεστιβάλ που δίνει ευκαιρίες συνάντησης και ανταλλαγών. Που παρεμβαίνει στο αστικό τοπίο, στον δημόσιο χώρο, και τον επαναπροσδιορίζει. Που μας κάνει να αισθανόμαστε μέλη μιας κοινότητας. Που καλλιεργεί τους δεσμούς και όχι τον ανταγωνισμό. Που δεν είναι μια θεαματική φιέστα που όλοι φοράμε τα καλά μας ξεχνώντας το ίδιο το τοπίο που μας περιβάλλει, από την υποτιθέμενη επισημότητα που ξεχειλίζει. Που όταν τελειώνει δεν αφήνει μόνο τα σκουπίδια της διαφημιστικής του καμπάνιας. Που όταν τελειώνει αφήνει το έδαφος οργωμένο, έτοιμο για καλλιέργεια κι εμάς γεμάτους εμπειρίες.
Και, μέρες που είναι, κλείνουμε πολιτικά: ραντεβού στο δρόμο!
Υπογράφουν:
Aνδρεόπουλος Σπύρος (Ηθοποιός - Σκηνοθέτης, Motus Terrae)
Γουναρίδη Αγγελική (Κουκλοπαίχτρια, Φτουξελευτερία)
Καφτεράνη Ντίνα (Ηθοποιός - Σκηνοθέτης, Παντούμ)
Καούκης Χρήστος (Περφόρμερ σε δημόσιο χώρο, Eekuipoiz)
Καρυωτάκης Μανώλης (Καλλιτέχνης δρόμου, Τσίρκο Κουκουμπαγιαν)
Πουλής Κωνσταντίνος (Ηθοποιός, Θίασος Τσιριτσάντσουλες)
Μουζάκης Μαρίνος (Ηθοποιός, Θίασος Τσιριτσάντσουλες)
Ramirez Alvaro (Καλλιτέχνης δρόμου, Circo Enti)
Renard Marion (Περφόρμερ σε δημόσιο χώρο, Eekuipoiz)
epistoli.istfest@gmail.com
-----------------
Προς τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου,
και μαζί προς όλους τους φίλους και συναδέλφους:
Όσοι υπογράφουμε το κείμενο που ακολουθεί, δηλώνουμε ότι δεν σκοπεύουμε να λάβουμε μέρος ή να στηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, και εξηγούμε γιατί:
Το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, όπως έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα, ακολουθεί στόχους που δεν μας αφορούν και δεν μας συγκινούν. Για μας, που ξέρουμε πως για να μετατρέψεις μια πλατεία σε θέατρο μπορεί να αρκεί και ένα βαλιτσάκι με σκηνικά, και μπόλικη δουλειά, το να βλέπουμε να ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ερήμην των καλλιτεχνών, να γνωρίζουμε ότι συνάδελφοί μας που βραβεύτηκαν στο πρώτο φεστιβάλ δεν έχουν ακόμη, μετά από τόσον καιρό, πάρει το χρηματικό έπαθλο που υποτίθεται ότι θα συνόδευε τα βραβεία, το να βλέπουμε το θέατρο δρόμου να εξελίσσεται σε μηντιακό γεγονός, αντιβαίνει προς αυτά που πιστεύουμε. Για μας, η ύπαρξη των καλλιτεχνών είναι η βάση στην οποία στηρίζεται ο θεσμός ενός φεστιβάλ. Θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε αυτόν τον θεσμό σαν έναν πολιορκητικό κριό. Μια συλλογική κίνηση που καλείται να συσπειρώσει τις δυναμικές των Τεχνών του Δρόμου και που επωμίζεται τη διάνοιξη νέων δρόμων δημιουργίας, αλλά και την ανάδειξη του έργου των εγχώριων δημιουργών. Αυτό σημαίνει ότι για μας ένα φεστιβάλ είναι χώρος ζωντανής συνεύρεσης, όπου γνωριζόμαστε, συνεργαζόμαστε αυτοσχέδια, στήνουμε στη στιγμή συνεργασίες και φιλίες, γλεντάμε παρέα.
Βλέπουμε ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου θέλει να εδραιώσει έναν χαρακτήρα διαγωνιστικό, όμως σε μια χώρα όπου οι επαγγελματικές ομάδες είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, όπου δεν υπάρχει καμιά υποδομή, δεν υπάρχει παιδεία (σχολές κλπ), υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες και σημαντικότερες ανάγκες από τον ανταγωνισμό και την ευγενή άμιλλα: να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, να συνεργαστούμε και να γνωριστούμε.
Το ερώτημα είναι δηλαδή γιατί γίνεται ένα φεστιβάλ. Για μας είναι μια γιορτή που μοιραζόμαστε με άλλους καλλιτέχνες του δρόμου και με το κοινό που μας παρακολουθεί. Για το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, φαίνεται ότι το ενδιαφέρον ξεκινά από τα πάνω: μεγάλοι χορηγοί, μεγάλες αμοιβές, μεγάλη προβολή, και μικρό ενδιαφέρον για την ουσία. Η ίδια η καθημερινότητα του φεστιβάλ αφέθηκε στη μοίρα της, με εθελοντές απόντες ή ανίδεους, να αδυνατούν να καλύψουν το οργανωτικό κενό. Και την τελευταία αυτή αναφορά ενισχύουν και οι εντυπώσεις που επικοινώνησαν οι ξένοι συνάδελφοι και φορείς όσον αφορά στην εμπειρία τους από το Φεστιβάλ: ελλείψεις στην επικοινωνία και τη φιλοξενία, αδυναμία οργάνωσης και κανένα έδαφος για συνεύρεση των καλλιτεχνών.
Το ζήτημα είναι πώς χτίζεται ένας θεσμός έτσι ώστε να μην καταντά κενό γράμμα ή υπόθεση προσωπικής προβολής, αν όχι και κέρδους, αυτών που τον εκμεταλλεύονται. Έχουμε την πείρα που χρειάζεται για να προωθήσουμε αυτά που μας ενδιαφέρουν, ως πολίτες και ως καλλιτέχνες. Ήδη υπάρχουν κινήσεις στο χώρο των Τεχνών του Δρόμου με κυριότερο παράδειγμα τη Μέρα Δρόμου, η οποία χωρίς να έχει ανάγκη να καμαρώσει για τη θεσμική της υπόσταση, επιδιώκει να είναι ανοιχτό πεδίο συνάντησης για όλους, χωρίς χορηγούς, χωρίς υπουργούς, με σεβασμό στους συμμετέχοντες. Η Μέρα Δρόμου μάς έδειξε πως και με σχεδόν μηδενικό κόστος υποστήριξης τα όποια οργανωτικά ή τεχνικά ζητήματα μπορούν να επιλυθούν επαρκώς όταν οι στόχοι των συμμετεχόντων είναι κοινοί. Πως μπορούμε να τραβήξουμε το Δρόμο μας μέσω της αυτο-οργάνωσης, χωρίς καπελώματα, με λιγοστά μέσα, μα με απεριόριστο κέφι.
Θα προσπαθήσουμε παρέα να λύσουμε τα ζητήματα που σχετίζονται με το νομικό καθεστώς των θεαμάτων του δρόμου, την επέκταση του δικτύου που ήδη δημιουργήθηκε με την Μέρα Δρόμου και την επικοινωνία της με διεθνείς φορείς με αντίστοιχες ανησυχίες και γούστα, και τη φιλοξενία ξένων ομάδων.
Δεν στηρίζουμε το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου διότι πολύ απλά δεν συμβαδίζει με τις αρχές που μας κάνουν αυτό που είμαστε. Για μας, το πεδίον της δόξης είναι ο δρόμος, δεν είναι ούτε τα ηχηρά πολιτικά ονόματα ούτε οι παχιές επιχορηγήσεις. Θέλουμε ένα συμμετοχικό φεστιβάλ που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες μας, δημιουργικές και πολιτικές. Μια αφορμή συνάντησης και ανταλλαγής μονάδων, ομάδων, τεχνικών, κοινού. Ένα φεστιβάλ που δίνει ευκαιρίες συνάντησης και ανταλλαγών. Που παρεμβαίνει στο αστικό τοπίο, στον δημόσιο χώρο, και τον επαναπροσδιορίζει. Που μας κάνει να αισθανόμαστε μέλη μιας κοινότητας. Που καλλιεργεί τους δεσμούς και όχι τον ανταγωνισμό. Που δεν είναι μια θεαματική φιέστα που όλοι φοράμε τα καλά μας ξεχνώντας το ίδιο το τοπίο που μας περιβάλλει, από την υποτιθέμενη επισημότητα που ξεχειλίζει. Που όταν τελειώνει δεν αφήνει μόνο τα σκουπίδια της διαφημιστικής του καμπάνιας. Που όταν τελειώνει αφήνει το έδαφος οργωμένο, έτοιμο για καλλιέργεια κι εμάς γεμάτους εμπειρίες.
Και, μέρες που είναι, κλείνουμε πολιτικά: ραντεβού στο δρόμο!
Υπογράφουν:
Aνδρεόπουλος Σπύρος (Ηθοποιός - Σκηνοθέτης, Motus Terrae)
Γουναρίδη Αγγελική (Κουκλοπαίχτρια, Φτουξελευτερία)
Καφτεράνη Ντίνα (Ηθοποιός - Σκηνοθέτης, Παντούμ)
Καούκης Χρήστος (Περφόρμερ σε δημόσιο χώρο, Eekuipoiz)
Καρυωτάκης Μανώλης (Καλλιτέχνης δρόμου, Τσίρκο Κουκουμπαγιαν)
Πουλής Κωνσταντίνος (Ηθοποιός, Θίασος Τσιριτσάντσουλες)
Μουζάκης Μαρίνος (Ηθοποιός, Θίασος Τσιριτσάντσουλες)
Ramirez Alvaro (Καλλιτέχνης δρόμου, Circo Enti)
Renard Marion (Περφόρμερ σε δημόσιο χώρο, Eekuipoiz)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου